Literaki

Żyłam sobie kilka ostatnich lat w przekonaniu, że scrabble to gra towarzyska, przyjemna, wymagająca odrobiny wysiłku umysłowego, taka akuracik na sobotni wieczór. Partyjka przy piwie, gdy już wszyscy znajomi oplotkowani, a rozmowa mimo piwa się nie klei. Z łatwościa zdobyłam mistrzowski tytuł. Nie bez znaczenia może tu być fakt, że partyjka trwała zazwyczaj długo, jako dobra gospodyni nalewałam gościom nieoszczędnie, powstrzymując się jednocześnie od picia, bo widać, że piwo tuczy.

I komu to przeszkadzało?

Namówiona przez złego człowieka zainstalowałam sobie na nowiuśkim dysku "Literaki", w przekonaniu, że są to scrabble z przetłumaczonym tytułem.

Wgrałam.

Włączyłam.

Ustawienia zostawiłam firmowe, poziom średni. No, średni na początek dla mistrzyni to przecież akurat.

Akurat.

Po 15 minutach okazało się gwałtownie, że przegrałam. Niemożliwe, jeszcze raz. Przegrałam sromotnie, różnicą 400 puntów. Dobra, niższy poziom. Przegrałam! Najniższy- przegrałam!!!! Niemożliwe, psiakrew, żeby pieprzony komputer w jednym ruchu uzyskiwał 400 puntów! Możliwe. Gra ustawiona była na 15 minut, jak myślałam, to czas nieubłaganie uciekał, komputer, bezmyślna bestia, wykańczał mnie wykonując 50 ruchów, jak mój czas się skończył. Zmieniłam ustawienia.

Ostrożnie włączyłam pierwszy, najniższy poziom. Wygrałam. UFFF. Drugi- wygrałam. Wiadomo-mistrz. Trzeci poziom-średni- sromotna klęska. Dla samousprawiedliwienia dodam, ze buc (komputer znaczy) oszukuje, używając słów typu "esparto" lub "pać". Oszukuje buc, bo rozdaje literki FLYYŚHH, wyraźnie widać, kłody pod nogi rzuca. Na plus zaliczyć można uznanie "pindy" i "cyców".

Na koniec partii buc posunął się do ciężkich obelg, mówiąc do mnie "nędzo". I jak tu z takim grać? Tym bardziej się nie da, że zaczynam rozważać słowa typu "róh", co przy ogólnym braku problemów z ortografią nieco niepokoi. Na rozum mi szkodzi! 

Przymierzam się do spożycia kropelek żeńszenia, podobno dobrze na mózg wpływają. Trza się wzmocnić, bo bez walki się nie poddam.

Trzymajcie kciuki.