Woda, dużo wody.

Eger to perełka. Nie powiem, że miasto jest piękne, historyczne, pełne zabytków, choć to prawda. Ma coś o wiele ważniejszego- klimat. Odrobina egzotyki, trochę nowoczesności, sympatyczni ludzie, kolory, zieleń, słońce, winnice, piwniczki, źródła i źródełka, łagodne pagórki. Pokochałam to miejsce. Mogłabym tam spędzić resztę wakacji, gdyby nie marny camping. Marny, bo bez cienia, marny, bo na stoku. W kraju raczej słonecznym brak drzew na campingu to nieporozumienie. Chyba, że ktoś lubi budzić się o szóstej rano we wnętrzu gorącego piekarnika. Jedyne miejsce gwarantujące cień do 10 rano znajdowało się blisko rzeczki przecinającej teren campingu. Rozbiliśmy się tam. Było miło, dopóki nie spadł deszcz. Cała woda spłynęła z górki prosto do potoku, przy okazji robiąc nam prywatny basen w namiocie. Poza tym nie było źle. Recepcjonista mówił po polsku, prysznice przyzwoite, do piwnic bliziutko, do przeżycia. Tylko ten cień...

Przyjechaliśmy do Egeru w południe. Rozbiliśmy się i powędrowaliśmy pozwiedzać miasto i namierzyć basen. Na basen było daaaleeeko. Dobre pół godziny drogi szybkim krokiem. Trafiliśmy bez problemu. W każdym miejscu, które budziło wątpliwości co do dalszej trasy, stał znany nam już zielony słupek ze strzałkami informacyjnymi. Jakie to proste.

Ponieważ dziecko było świeżutko po chorobie, odpuściliśmy sobie pluskanie i zwiedziliśmy centrum. Oblecieliśmy górujący nad miastem zamek, oglądnęliśmy meczet, pozachwycaliśmy się uliczkami, placykami i kamieniczkami, posiedzieliśmy w sympatycznej knajpce z widokiem, popiliśmy wody ze źródła św. Józefa, pogapiliśmy się na fontanny. Do wieczora znaliśmy miasto, jak własną kieszeń. Co oznacza raczej miasteczko, niż miasto :) 

Następny dzień- basen.

No cóż, basen jest taki, jak miasto. Egzotyka z historią spotkały się tu:

 

Jest to najstarsza część, pamiątka po Turkach, którzy docenili tutejsze źródła i potrafili się nimi cieszyć. Nie powiem, my też doceniliśmy i cieszyliśmy się, jak dzieci.

Nowoczesności nie brakuje:

 

Znalazło się miejsce pod dachem:

 

 

Dało się popływać nabawiając się zdrowia w basenie "wapiennym",

 

 

albo w silnie cuchnącym siarkowodorem. Tu o pływaniu nie było mowy- płytko i bardzo gorąco.

 

 

Co jakiś czas gdzieś coś tryskało:

 

 

albo uruchamiano dziką rzekę, żeby nas nieco sponiewierać z zaskoczenia. Albo nagle spod tyłka wydobywała się chmura bąbelków i wcale nie było to to, o czym myślicie, tylko porządny masaż wodny. Dla pierników- miejsce wymarzone. Dla dzieci mniej, brak rury dawał się niektórym we znaki.

Ale nie bardzo.

Gdybym wiedziała, co nas spotka na innych basenach, spędziłabym w Egerze resztę wakacji.

 Niestety, nie wiedziałam.

Tak więc odwiedziliśmy również:

1. Miskolc-Tapolca, kapitalny basen, super pomysł i wykonanie, zdecydowanie warto zajrzeć, dopiero po trzech godzinach trochę nam się zaczęło nudzić. Świetny basen na deszczowe dni, ponieważ jest w większości pod dachem. Deszczowych dni było więcej, zwizytowaliśmy również inny zadaszony obiekt, czyli

2. Egerszalok. Właściwie SPA w Egerszalok. Niby nie było źle, ale za taką cenę oczekiwałabym czegoś ekstra, a było tylko fajnie. Tego się spodziewałam:

 

 

A tak było:

 

 

Po lewej- rzeczone SPA, na parterze baseny, wyżej hotel, po prawej główna podobnież atrakcja, drugie Pamukkale. Za te pieniądze- nie warto.

3. Mezokovesd.  Ostatni odwiedzony basen. W porównaniu z poprzednimi wypada słabiutko. Brudna woda, budynki  w remoncie (w środku sezonu!), mnóstwo ludzi, przykre wrażenie opuszczenia, zaniedbania, choć owszem, obiekt ze śladami dawnej świetności. Jedyny plus za basen z falą. Nie przekreślam, remont wygląda nieźle, być może za rok, dwa lata będzie to miejsce, do którego warto zajrzeć.

 

W sumie- miło było.