Frajerwerki

Przed "imprezą" sylwestrową (w kapciach i przed telewizorem, choć u znajomych) kupiłam niewielką ilość sztucznych ogni. Dzieci lubią, ja nie, krakowskim targiem kupiłam takie, które wydawały się bezpieczne.

Bóg jeden wie, dlaczego tak mi się uwidziało, podejrzewam, że ze względu na butelkę, która przecież, o zgrozo, mogłaby się przewrócić przy próbie wystrzelenia fajerwerku na patyku.

Znajomi oprócz rówieśnika mojego syna mają dwójkę maluchów, które powinny pójść spać nieco przed północą, toteż nasze pokazy zaczęły się przed dziesiątą.

Pierwszy wulkanik był piękny. Fontanna iskier, mało huku, czysta radość.

Drugie pudło łudząco przypominało toto na zdjęciu powyżej. Kosteczka została ustawiona pośrodku drogi, tak, żeby było daleko od domów, samochodów i ludzi, kolega ostrożnie i z daleka odpalił lont, po czym uciekł, żeby dać dobry przykład dzieciom.

Po pierwszym wystrzale kostka się przewróciła i zafundowała nam piękne widowisko. Jedna smuga poszła prosto pod nogi sąsiada, który akurat się napatoczył, następna w samochód, kolejna śmignęła koło chłopaków, powodując najpierw panikę, potem zachwyt, następna- znów sąsiad, który nie dość szybko się poruszał, potem już gdzie popadnie, ponieważ pudło z każdym strzałem kręciło się coraz żwawiej i strzelało, strzelało...

Chłopcy byli zachwyceni, zgodnie doszli do wniosku, że to był najlepszy sylwester w ich życiu. Czasem im zazdroszczę braku wyobraźni. My, żeby ochłonąć potrzebowaliśmy czasu. Czas to cenna rzecz. Pół godziny później- dzwonek do drzwi. Szczerze mówiąc myślałam, że to policja wezwana przez zestrzelonego sąsiada, ale nie. Życzliwa dusza przyszła poinformować, że płonie śmietnik. Zbyt szybko posprzątane fajerwerki dały czadu i śmieci się zajęły.

Po akcji gaśniczej kolega ciężko usiadł w fotelu, golnął lufę i mówi:

- Całe szczęście, że odpaliliśmy te ognie jeszcze w tym roku. Jaki rok, takie zakończenie.

W drzwiach samochodu mamy niewielkie zagłębienie, znajomi zaś są właścicielami sporej dziury w kuble na śmieci. Ale co tam. Nie było ofiar w ludziach, samochód parkujący obok kosza- pochodni nie spłonął, okna w sąsiednich domach nie zostały wybite, policja się nie zjawiła, a dzieci już wiedzą, że bywają rozrywki zbyt niebezpieczne, żeby warto było je powtarzać. Choć to ostatnie jest marną pociechą. Ilość głupot, które można popełnić jest nieskończona.